Her yitirişimizde sevdiklerimizi, kendimizi avutmak için yollara vururduk kendimizi. Onları arardık; bulutta, çiçekte, ağaçta, kuşta, yağmurda, gökte ve yerde. Çiçeklerin açışında arardık yaralı gülüşleri, kuşların uçuşunda umudu, yağmurun yağışında bereketi bulurduk. Yokluğunu yazdığım her satırda sana ait olan, sana dair olan, içinde sen olan, seni soluyup seni anlatan bambaşka bir hayatın izini sürüyordu geçip giden zaman. Belki döktüğümüz onca gözyaşı, belki içimizi burkan o onulmaz acı harekete geçirdi bütün iyi ruhlarını evrenin, yaşamın özü adaleti sundu seni özleyen acılı yüreklerimize: Onu gönderdi bize..
Hoş geldin bebek! Her parçanda özlediğim güzelliklerini bulayım can yoldaşımın. Yeniden yaşamı sun bana, yalnızlığımı avut, adın gibi bereketli ol, üretken ol, derinlerinde seninle birlikte büyüsün sevgi, yağmurlar yeşertsin içinde duran gizilgücü. Hemen büyüsün Toprak: onda seni bulayım, sende onu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder