25. Mektup

Giyotinin sağlaması kestiği bir boyunda
Yokluğunun sağlaması eli bıçaklı gece
Kumsalda sağlamasını yapan garip tekneyim
Derin denize bakarak ve büyük gemilere

Olta sağlamasını balık ağzında yapar
Kendisini de kanatan iğne halinde
Senin çok uzakta oluşun var ya
Beni balık ediyor ağzında iğnesiyle

(Abdülkadir Budak / Sağlama)

Can Yoldaşım,

Bir koşuşturma işte yaşadığın. Önce ulaşılması gereken yeni hedefler seçiyorsun kendine. Vardığındaysa, çok sevinemeden, garip bir boşluk duygusu içinde boğulacağın sanısıyla yeni ufuklar arıyorsun öncekinden daha uzak ve zor olan. Oysa dört nala koşan bir at gibi, tozu dumana katarak yarıştığın korkularındır biraz da. Ne tam anlamıyla geride bırakıp uzaklaşabilirsin onlardan, ne de kol kola girip birlikte yaşayabilecek denli uzlaşabilirsin. Bu arada şöyle bir dokunup geçtiğin, özüne inip tadına varamadığın "bir şeyler" hep vardır. Yaşamın, içindeki öznesi birden fazladır, parçalara bölünüp o değişken kişilikli özneleri sana dayatılan eylemlerle eşleştirmeye çalışırken teğet geçtiğin, aslında yine yaşamın ta kendisidir. Gülten Akın ne güzel anlatır, yaşamla olan bu "ucu açık müzakere" durumunu:

Ah, kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya

Oysa biz seni anımsatan o "ince şeylerle" avunuyoruz. Annemin deyişiyle "Sen bizden uzaklaştın, ama gün geçtikçe biz sana yaklaşıyoruz". Bağdaki asmalar kuru bir çubuktan tomurcuğa dönüp çiçeklenirken yeşil yapraklara düştü suretin. Kimseler görmedi dallardaki ışığı, haziran yağmurlarının düştüğü toprak gibi kokuyordu ellerin, teker teker öpüp yüzümüze sürdük, anladık ki hep yanımızdasın. Dallardan sarkan korukların içimize kattığı heyecan, daha sonra tadını bulup renk verecek emeğimizin salkımlarına. Kara üzüm tanesi gibi duran gözlerinden süzülen bir damla yaştır şimdi özlemin. Ama çıplak ayakla bastığın toprağın bereketi büyütüyor içimizdeki seni:

Bak hele, çiçeklerle sarmaş dolaş oldum bu gece
Hayat tırnağımda bile büyür
Ben ölsem de ölmesem de

(Ahmet Erhan / Sayıklamalar)