151.Mektup

"Her şey dün gibi...."

Can Yoldaşım,

Yıllar değil, sanki yüzyıllar oldu senden kalan güzelliklere kavuşamayalı. Ölümün acı gerçeğiyle önce babam, sonra da senin ve annemin yokluğuyla yüzleşirken; ayrılıklarla da çocuklarımın, canlarımın özlemi birleşip tuzu biberi oldu her şeyin. Ben onlara çiçeklerden, kuşlardan, yemyeşil dallardan, masmavi gökyüzünden, sonsuz bir özgürlükten gelecek kurgularken birden hayal oldular. Yokluklar, çaresizlikler, belirsizlikler, düşler ve umutlar sarmalındaki yaşam bulmacası içinde canımdan çok sevdiklerimin yokluğuyla kolum kanadım kırıldı. Çok uzun süren bir karanlığın ortasındayım, nefesini özledim, umudunu, düşlerini hissetmek istiyorum yanımda. Bu iki yüzlü ilişkilerin, güç ve paraya ibadet eden anlayışın hüküm sürdüğü ıssızlıkta insanları ve hayatı önemsemdiğimiz o avare yıllara dönmek istiyorum.

Hangi mucize onarır kırılan kanatlarımı, ne zaman zincirlerimden kurtulur sana koşarım?Yanıtını sen biliyorsun sadece. Bu esirlikten nasıl kurtulurum, yolunu sen biliyorsun. Dallara su yürüdüğünde, kuşlar baharı müjdelerken mavi gökyüzünün altında yaprakları kımıldatan rüzgar kime sesleniyor sen bilirsin. Gözünden bile sakındığın kardeşin hangi yoklukların pençesinde, hangi zorlukların cenderesinde çok iyi tahmin edersin. Sana döküyorum yıllardır içimi, bu yüzden yitirmedim hiç sevgimi de, inancımı da. Bu yıl senden kalan anılar kimsesiz kalmayacak, hiç bir duygusal zorbalığa boyun eğmeyecek kardeşin, başka dünyaları, bilinmeyen güzellikleri çağrıştıran odun ateşinde kayanayacak su. Sana dair sessiz türküler söyleyecek yine çocuk yüreğim.

Hiçbir vakit tam karanlık değil gece
Kendimde denemişim ben
Kulak ver dinle
Her acının sonunda
Açık bir pencere vardır.
Aydınlık bir pencere
Hayal edilecek bir şey vardır
Yerine getirilecek istek
Doyurulacak açlık
Cömert bir yürek
Uzanmış açık bir el
Canlı canli bakan gözler vardır
Bir yaşam vardır yaşam
Bölüşülmeye hazır. 

 

Paul Eluard