Can Yoldaşım,
Her şeyin bir sonu var biliyorum. Bitip tükenen yılların önünde güçlü bir fırtınaya yakalanmış gibi sürüklenen yaşam çizgimizin, emeğimizle, sabrımızla, sevgimiz ve umudumuzla biçimlendirdiği bütün anılar, eserler kırılıp dökülmeye başlıyor bir zaman sonra.Yarın sessiz bir vedalaşma gibi geçecek. Yirmi yılın acısını biriktiren, umudunu törpüleyip her fırsatta sevgimizi yeşerten, zamana değgin her şeyimizi içine yığıp biriktirdiğimiz eski bağ damımız artık olmayacak. Yerinden alacağız onu. Her karışında babamla emeğinizi,göz nurunuzu helal ettiğiniz duvarlar yıkılacak yarın. Kiremitler sökülecek, döşeme taşları yerinden kalkacak, yeni bir çocuk doğacak, o eski damın yanıbaşında.
Hem hüzünlüyüm sana ait olan bir şeyi yıktığım için, hem de sevinçli ve coşkuluyum düşlerini gerçekleştirme yolunda güzel ve mutlu adımlar atabildiğim için. Bilmiyorum sabah ne olacak; ağlar mıyım, elinin değdiği her köşede durup? İçimde çığlık çığlığa yüreğimi tırmalayan o sesi duyup elim gitmez mi senden kalanları yerinden kaldırmaya? Bana güç ver, yarım kalmasın bu rüya, dağları devireyim, acılara göğüs gereyim de hakettiğin güzellikleri yaşatayım sana. Bir yerlerden çık gel, çünkü sana adandı bu türkü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder